Dardani moj zonjë e madhe
Një herë s‘t‘lanë me frymue shlirë,
Pa t‘u nda derte dhe halle
Tue ta bâ jeten mynxyrë!
Pa u ngritë mirë në kâmbë tua,
Pa e hjekë shaminë e zezë,
T‘vëjnë ndërskâmca t‘marrësh n‘thua,
Sërish plagës t‘i hapin dregzë!
Qindra vjet pushtime t‘huajsh
Vertikal moj zonjë je mbajtë,
Ncëk si sot nga shkelje t‘tuajsh
Nuk t‘kem pa në dert tuj kjajtë!
Askush deri sot oj zonjë e shkretë
Kujtue s‘e ka as i ka shkue mendja,
Se sot pjella jote, vetë
Ta nxinë jeten, thjeshtë nga ëndja!
Sall t’ua dëgjosh rënkesat
Kinse kenkan shumë të brengosun,
Për mjerim shkëmbejnë adresat,
Hilexhorë në mllef t‘fundosun!
Për çdo ditë t‘njëjtat akuza
Drejtojnë gishtin kah njëri tjetri,
N‘rënkim bythe sa s‘çahet zuza,
Vajton bishti, prej sikleti!
Kushtetutës i vëhet „Ligj“,
Nga t‘pashkruem që përditë pjellin,
Po kush çanë bythen për imigj,
Dhe për dëmet që Ty t‘i sjellin?
Dert s‘e kanë ky soj manafiku
Që ta rrezikojnë mëvetësinë,
Me t‘kja miku e përqeshë armiku,
Kështu gjithmonë e bëmë marrinë!
Kurrë nuk kjé çështje parimesh
Aq më pak interes shtetnor,
Krejtësisht brryla idhnimesh
Ta thejnë rrenen „n‘kâmbë e n‘dorë“!
E populli yt që është bâ leckë
Herë n‘këtë dorë e herë n‘atë dorë,
E paguan haraçin e vetë,
Se kur s‘ke mend, je i gjorë!
Qysh s‘e kujtojnë pleqnimin:
„Kur dy vetë hyjnë në fesatë,
N‘kjoftë që njâni s‘e zbutë idhnimin,
As dreqi n‘faj s‘iu del ispatë!“!
Ah, pasha nderin fort mirë po dihet
Që bash te tânë njësoj janë,
Hilja e marrja kfjellt iu shihet
Interes me bâ Shtet s‘kanë!
E ky milet si telall i dreqit
Veç zhurmon tue ua mbajtë zhagun,
E ty moj zonjë inati i t‘keqit
Ta koritë emnin, ta shkretnon pragun!