Muzgu i kaltër vel u var,
mahnitës u bë qielli.
Gjithshka si me magji më ngjan
me një dekor baleti.
Dhe hëna paksa e trishtuar,
si pikëllim i Lorkës,
qiellit i shkon kaq shumë,
siç i shkojnë nuses lotët.
O nënë eja në dritare,
të shohim hënën mbi Dajt të ndrisë
dhe të më thuash me një zë zemre:
Nuk ka si muzgjet e Shqipërisë.