Më merr malli, sa shumë më merr,
Kur shkon të ndjej, farfurin si era,
Shpirtit të të ruaj i mbyll sytë cdo herë,
Ndjej tik taket zemrës, si trokitja jote te dera.
Mall kam për mbrëmjen që shkoi,
Për të gjitha mbrëmjet jetuar larg teje.
Çma kaplon shpirtin ndonjëherë se kuptoj
Më drithëron, vërshon si gjaku në deje.
Malli I mëngjesit të puthur dhe të pa puthur,
Më vjen si fllad këtij agimi pa vesë, të nxehtë,
Fantazoj ty si një lule dhe veten si një flutur,
Dhe mallin që i zhurit si vullkan i vërtetë.
Kam mall. Sy mbyllur për ty ëndërroj
Dhe atë cast me ty ngjitem lart mbi re,
Valën dhe dallgën me ty pranë imagjinoj,
Pulëbardhat që zbardhin qiellin mbi ne.
Mall kam kur zgjohem, se ti më mungon,
Të shoh me sytë e shpirtit që ndizet flakë.
Zemra si shtegtare për tek ti nis fluturon,
Sa herë që të kujton e malli e zë në lak.
Malli në mbrëmje kurrë s’më lë vetëm,
Syfjetur në ëndrra pranë meje të sjell,
Sa pak do njeriu të lumtur të jetoj jetën,
Ëndërr është jeta, mbetet fjalë në një rrëfenjë.