Kush je ti,që thellësisë kthjellon qënies time
me shkělqimin tënd..?
Vë heshtje qiellor,në ujvarë vargjesh
e pergamen fjalësh,
unë shoh te vezullimin yt,,
të lënduarin e dhimbjes sime
Ti je ngjarje,një mister i plotë,i zemrës së thyer,
e lotit tim të ngrohtë.
Kush je ti,që më merr frymën
nẽ ditë’mbytjet e qiellin tim të errẽt..?
Něpër hije…shpirti dirigjon muzikë të përkryer
Në heshtjen tënde,unë gjeta fjalën,gjeta dritën
Në errësirë ti je drithëna
Në poezinë time,ti je krenaria e shthurur.
Te kupa e dashurisë shuaj etjen,
përmallur shkri netët,e pěrgjëruar…pres ditët