Një ujëvarë e kam në shpirt
Një liqen mbush me dashtni
Rrjedh në vargje ditëpërditë
Kristal loti prej syve të mij!
Rrjedh ujëvarë e më pasuron
Asnjë boshllëk nuk e lenë pas
Se dashtnia nga lart m’buron
Perëndia më mbush me gaz!
Rridh, o varg, shumë dashtni
Rridh e rridh dhe mos pusho
Ujëvarë drite në timin shpirt
Veç dashtni ti kujtdo i dhuro!
Rridh e njomi brigjet e thara
Që fort u mungon dashtnia
Rridh e lagi ato buzët e çara
Njomi sytë që i plak vetmia!
Rridh o varg, ti ujëvarë jete
Brigjeve t’mallit e t’kujtesës
Vargu im, burim prej zemre
Lavdi thuri, Fjalës e Besës!
Rridh pra ti drejt Perëndimit
Zogjtë e shqipes ku jetojnë
N’zemra hyr mall vendlindje
Thuaj trojet për ju lëngojnë!
Thuaj nënat nuk i tret varri
n’krah’t tuej u pushon shpirti
Thuaj fushave, detit e malit
Pa ju dritë nuk iu bën dielli!
E në kthim, udhën shënjoua
Me lotë malli që flakë i djeg
Driza e ferra që i munduan,
Larg atdheut tash disa vjet!