Ndjehem, i penduar
Shpirti im, pikon lotë
Ah tmerruar, i larguar
Vetmia, më pushton.
Eh vetes ç’i kam bërë
Loti… “Ç’po i flet detit”
Zemra tretur, mbi rërë
Me të isha, si mbreti.
Ah moj kokë, pa mend
Pse shpirtin, ma coptove
Sot s’më zë, vëndi vënd
Zemrën, ç’ma gërrmove. .
Askush hallin, s’ma qanë
Çdokush, në punën e tij
Si në mort, qajë me vajë
S’e shoh ditën, kur gdhin.
Shoqëria, kthyer shpinën
Si endacak, kam mbetur
Ajo në amin, me durimin
Kurrë më, s’e kam gjetur.
Kur më kllapon vetmia
Jeta më duket, si në çark
E lënduar keq, dashuria
Kot kërkoj… Ç’më iku larg.