Në çdo mbrëmje muzgu
atje ku dielli perëndon
të ajo bjeshkë e thepisur
fluturimthi mendja seç më shkon
Atje syri të kënaqet
e zemra të gufon
ku bukurinë e atyre peizazheve
sa shumë shpirti që i adhuron
Një copë shpirti
atje e kam të tretur
me ikjen e diellit
ty hënë rrezet të kanë mbetur
Ndriço moj hënë
e shpirtin vetë mos e lë
gjersa të lind dielli përsëri
sikur që lindi sot e dje