Haziz Hysa -PËSHERTIMA E KURBETÇARIT

Erdhëm për pak
Për disa vite
Thonim përkohësisht
E mbetëm për gjatë
Erdhëm të fitojmë ;
Sa për bukë,për ekzistencë
Erdhëm fare në moshë të njomë
Ishim të rinjë na zuri pleqëria
Deri në pension,e deri në vdekje për varrim
Po i pyetët sot,disa qajnë bile edhe me lot
Unë i përkisja gjeneratës së “REZILAVE”
ashtu na quanin Neve që kërkonim strehim
Na kishte rastisur prej zori
Ta merrnim botën në sy
Nuk e dinim se për ku ?
Nga sytë e këmbët ….?
turreshim nëpër botë për të kërkuar Azil
Në fillim i thoshim kurbet
E tash lirisht migrim
Kur filluam të i marrim familjët
Ndryshuan rrethanat dhe kushtet
Fëmijët sikur u shartuan
E u rritën para kohe
Filluan të mësojnë edhe punojnë
Në punë i futëm edhe gratë
U bëmë “ROBOT” shihemi shumë rallë
U bëmë si kojshi bile edhe më të largët
Deri tash e kishim humbur njëri tjetrin
Nga tash edhe vetvehtën
Pa e njohur realitetin…..
Kemi dy atdhe e gjysëm e sa copa…..
I kemi,po sikur s’i kemi
Ashtu si zog shtegëtar
Jeta shpejt na shkon
Zemra dhunohet e malli s’ka ilaq
Shpirtin e trazuar me dallgëzime dhe frikë
Sa bukur të ndjesh dhembje për fatin e tillë