Unë i fsheh fjalët e mia pas buzëve,
Të them që je, më i bukuri që kam dashur,
“Friksohem” nga njerëzit qē shikoj rrugëve,
Nga dashuria zemren e kam të “plasur”
Dhe nëse fjalët, pa dëshirë, më shpëtojnë,
Unë do ti pëshpëris ngadalë, ju nuk i dëgjoni,
Njëri tjetrit miqt do ti tregojnë,
Por, të vërteten, kurrë s’do ta zbuloni!
Do ta dini, se nuk pata një ndjenjë të thjeshtë,
Por, një dashuri, të zjarrt e të komplikuar,
Edhe sikur, të ishte për një çast e fshehtē,
Unë ndjehesha, shumë e dashuruar!
Për këtë hije që si mjegull lëshohet,
Një ditë kisha dëshirë, pēr ta treguar,
Është e vështirë që zemra të “shērohet”,
Kur ajo ndjehet, kaq shumë e dashuruar!