E bukur ishte ajo mbrëmje
-një mbrëmje dimri plot me borë-
Kur ne shëtisnim nëpër udhë,
Të përqafuar, dorë më dorë.
Hali e bardhë posi fildishi
Në këmbët tona ishte shtruar;
Dhe ne kalonim të magjepsur
Si në një prallë të harruar…
Te balli yt flokët e borës
-Si sumbuj plot margaritarë-
Me zjarr të gojës unë t’i ngrohja
Që të të shkrinin sa më parë.
Edhe kështu vazhduam rrugën,
Dorë më dorë, pa bërë zhurmë;
Fjalë të ëmbla dyke thënë,
Mbi borë dyke lënë gjurmë…
Por ja, një ditë, në zëmrën tonë
Qielli i kaltërt u mbulua;
Atje filloi të bjerë borë
Edhe çdo gjurmëzë u shua!
Të tjera net… të tjera udhë
Unë rraha prap në këtë botë;
Por lumturinë e dëshiruar
E kërkova me të kotë.
Në zemrën time një folé
Bëri me radhë çdo dashuri:
Të tjera mbrëmje unë shijova
Përmbi kaftan dhe pirpiri,
Në dhomë brenda, pranë zjarrit,
Kur jashtë frynte e binte borë,
Por tjetër shije kishte mbrëmja
Kur ne shëtisnim dorë më dorë…