Arbëresha ime syrrushe moj
Vetulla jote e zezë si gajtan
Pse s’më flet o pëllumbeshë me gojë?
Kur të kam larg, nuk gjej derman…
Këngën më të bukur për ty këndova
Kur s’të kam pranë, t’më vish si vegim
Nga hojet e zemrës ta kompozova
O lule që çelë prore në shpirtin tim.
Sa herë që fryn puhizë pranvere
Që me ëmbëlsi ajo lulet i lëmon
Kur ta dëgjosh këngën dil në penxhere
Se pa ty as dielli nuk më rrezon.
Në kopshtin tim nën hije tek molla
Aty ja thot këngës më i bukuri shpend
Me flokë kaçurrele kur qeshë belholla
Më pushton të tërin, s’mund të zë vend.
Me një kalë të bardhë për tek ti jam nisur
Për të të marrë nuse me flamur Shqipërie
Me atë fustan t’bardhë me ar të qëndisur.
Nga Zoti i Madh bekim – kurorë dashurie.