Plaka: Djemtë e mi ti i largove
ata shkuan në kurbet,
ne të dy mbetëm vetë
çka do t’bëjmë o ti i shkretë?
Plaku: S’i largove unë oj grua
ata shkuan vetë atje,
t’kërkojnë punë e lumturi
mos t’jetojnë në varfëri.
Plaka: Jo, o njeri nuk është mirë
jeta pa djem qenka e vështirë,
do të vdesim në vetmi
në dhe s’ka kush me na shti?
Plaku: Ik moj plakë,moj e mjerë
djemtë na vijnë për çdo verë,
nuk e kam mendjem me vdekë
këtë e di veç Zoti vetë?!
Plaka: Ata vijnë edhe shkojnë
ne të vetëm po jetojmë
dhe mërzia m’u ka shtuar
unë te djemtë kam për të shkuar.
Plaku: Po unë ç’të bëj i gjori
po për plakën malli më mori,
u bënë bashkë e te djemtë shkuan
disa muaj atje qëndruan.
Plaka: Kthehemi o njeri në shtëpi
s’na do reja mua as ty,
më mirë t’jetojmë në fshat
bile kokën e kemi rahat!