Nëpër shtigje, mbuluar me ngjyrë,kalon kujtimi si hije në varg!
Në degë të zhveshura flet era lehtë
Gjethet e arta bien një nga një
Një diell i lodhur tretet qetë
Qielli zbehet si malli i një dite të shkuar
Nëpër shtigje, mbuluar me ngjyrë
Kalon kujtimi si hije në varg
Çdo hap i stinës ka ndjesi të lirë
Si tingull malli që vjen nga larg
Mbi fushën bosh, një fletë lëkund
Si shpresë e brishtë që ende jeton
Ndër retë e ftohta, heshtja e tund
E nata zbret në përhumbje zonë.