Nga larg çdo gjë duket bukur në atdhe,
Therrat të duken lisa të gjatë,
I gjelbër të duket mali i thatë,
Deti të duket oqean pa kufi.
Shkëmbinjtë – fusha me lule të bardha,
Ajri shpirtin ta qetëson,
Lumenjtë si melodi të flasin,
Qielli me kaltërsi të mbulon.
Zogjtë këndshëm këndojnë,
Gjumin të qetë e bënë,
Të kënaq gjuha e ëmbël shqipe ,
Që gjithkah nga larg e dëgjon.
Por një ditë, kur në vendlindje kthehesh,
Politikanët të zhgënjejnë, të lëndojnë,
Sheh si e vjedhin vendin, si e shkatërrojnë,
Shtetin pa mëshirë si e dëmtojnë
Lisat e gjatë e fushat me lule
Nuk i gjen më askund,
Zhgënjehesh thellë në shpirt,
E bie në dëshpërim të pafund.
Por prapë,nēn tokën e lodhur,
Rrēnjet e jetës s’kanë vdekur,
Nga duart e popullit të thjeshtë
Një dritë e re do të lindë.