Nuk heshta se s’të dua më,
por fjalët s’mund t’i mbaj në re.
Kur folëm dje, më dridhi zëri,
më zgjoi një ndjenjë që s’di ta fsheh.
Të ndjeva afër si dikur,
si frymë e butë në shpirt u fute,
e pas asaj bisedë të ngrohtë,
zemra më rrahu — pastaj u struke.
Se ndonjëherë më tremb kjo ndjenjë,
më bën të humbas e s’di ç’të them.
Dua të vij, por frika më mban,
si erë që shkund, por s’e çan detin.
Në heshtjen time fsheh çdo fjalë,
por çdo mendim të ka si valë.
Në çdo kujtim, në çdo mëngjes,
emri yt zgjohet e s’fle më kurrë.
Ndoshta s’jam gati të të flas,
por zemra ime s’di të thërret.
Në çdo rrugë, në çdo hije nate,
unë vij tek ti — pa fjalë, pa fakte.