Gabimet
radhiten si perla në gushë —
ajo i numëron, i shijon…
Çfarë klase, zonjë!
Ndriçojnë,
vezullojnë më shumë se nderi.
Ashtu u këput dhe peri
si hena kur fshihet nga dielli.
Në linjat e trupit
plot hijeshi skalitur.
Gabimi godet si pendë,
nga pesha e perlave
qe ndriçojnë pa mend,
dhe zonja humbi çdo kënd!
A ka peshë gabimi?
A ka ngjyrë pendimi?
A ka gjak besimi?
A ka dashuri rizgjimi?
Zonja me mes të këputur
humbi perlat sot,
ranë e u thyen përtokë,
Dhe bleu perla të tjera,
të ngjyera me lot —
se jeta është një perlë:
e bukur, por dhe e fortë,
e padrejtë dhe e ftohtë,
si perlat, miku im…
si perlat, zonjë.
Gabimet si perla,
stoli për gushë.
Jeta, moj zonjë,
e bukur në prush.
Kërce, moj zonjë, mos u tund —
mbaji perlat varëse për gushë.