Pse vijmë në jetë?
Ti ishe njeriu më i përzgjedhur
Kur erdhe në një botë të panjohur,
Për të qëndisur gjurmët e jetës tënde.
Ti erdhe bashkë me fatin tënd në dorë,
Për ta bërë botën më ndryshe.
Fillo me veten tënde — fal mirësinë,
Mëshiro dhe fal gabimet e të tjerëve,
Por vlerëso shpirtin dhe qenien tënde.
Një mision ke në jetë — gjeje fillin.
Bëhu i gjallë, sepse nuk je i vdekur;
Zëri yt i heshtur le të dëgjohet.
Përqafo fort jetën dhe dije vlerën,
Shpirtit tënd të pastër falja qetësinë.
Ndërgjegjen mos e rëndo me shumë lakmi,
Respekt fal — dhe merr nga të tjerët.
Vetëm një jetë ke, mbaje larg nga brejtjet;
Bëhu vetja jote dhe jetës jepi kuptim
.
Ti je ai që jetës ia shton dashurinë,
Ti, me unin tënd, mund të bësh ndryshime.
Lëri shëmtimet — e merre me zbukurime.
A ka kuptim ta jetosh, pa e kuptuar jetën?
Çfarë nuk të pëlqen, ndrysho betejat;
Merr dituri të reja, se truri gjithmonë pranon.
Mos u ndal kurrë, se dikur është tepër vonë.
Mos ik nga kjo botë pa lënë një gjurmë;
Nëse ti vdes një ditë — vepra jote do të flasë.
Mendo që tani, pra, pse erdhe në jetë.
Mbaje fatin në dorë — nëse ende e ke.