Në përvjetorin tënd, zuri vend malli dhe loti,
një copëz dhimbjeje e mërzie që s’ndalet.
Me plot mungesa dhe kujtime që vërshojnë…
Ajo natë ishte mortje e zemrës sime.
Nuk isha mësuar pa aromën e trupit tënd,
pa zërin tënd që më ngroh shpirtin.
Atë ditë nuk të varrosëm vetëm ty,
por edhe një pjesë të shpirtit tim iku me ty.
Është vetëm një vdekje që na ka ndarë,
por një parajsë do të na bashkojë një ditë.
Ne patëm një premtim:
“Derisa vdekja të na ndajë.