Të kërkoja në erën që ledhaton mbrëmjen
në rrezet hënës që puth dritaret
emri yt më del si hije
në zemrën time je si një stinë e bukur
Më mungon zëri yt si një këngë e harruar
si një aromë vere që s’u pi kurrë mjaftueshëm
kujtimi me ty është një prekje e ngrohtë
një puthje që jeton në rrjedhën e kohës
Do të të doja sërish edhe në një tjetër botë
nën një tjetër qiell, me një tjetër emër
dashuria jonë nuk u shua asnjëherë
në dritë ylli që më ndjek në çdo natë të vonuar
Zemra ende flet në heshtje
të përmend si lutje, si ëndërr të ëmbël
një elegji për ty, jo për ndarje
për dashurinë që s’vdes, veç mbetet pa prekje