Mos m’i rrudh aspak liqenjtë e syve,
Brenda tyre, mos na plak në një ditë, të dyve,
Veç në to, prej kohësh shihem unë, e jotja,
Ashtu si mjelmat, ujërave të qelqta…
Në autokolona mërzie kalojnë retë,
Paradë e përkohëshme që shthurr udhëve rradhët,
Ti dhe unë jemi ata që mbesim pas të gjithave,
Ti liqeni e unë mjelma brenda syve…
Mos m’i rrudh aspak liqejnë e syve,
Brenda tyre, mos na plak në një ditë të dyve,
Prej kohësh veten në to krejt kam tretur,
Imazh që me ëndrrat e tua fle puthitur…