Po fillon shi, vjeshta po hedh ngadal hapat, për t’u afruar
Në gjirin e saj të lagësht, si në një kuti, po mbledh gjethet e para rrëzuar.
Pikat e shiut bien mbi tokën e nxehtë
Zhuritur nga etja, ajo i përqafon e qanë me ngashërim
Vjeshta ecën leht e leht,
Mbështeti kokën, në shpirtin tim !
E flasim të dyja, si dy mike
Takuar prej sa kohësh, përsëri…
Unë i rrëfej për dashurinë e mbetur, si relike
Me lot shiu, ajo fillon e qanë si fëmij !
Dikur e kisha një vjeshtë, ndër duar…
Stinë të tjera, nuk doja më !
U tretë e mbeti diku larguar
Puthje tē padhëna…… tjetēr asgjē!