Magjistar që ma bën shpirtin të brishtë si qelq,
Hilexhi që më bën pa dashur të bie në dashuri,
Skutat më të errëta nuk fshehin më asnjë sekret,
Me gishta i bie lires së dëshirës që pranë teje të rri!
E pranoj se dashuria është krenari dhe nënshtrim;
Është vonë, tepër vonë që të zemërohem me ty,
Më mbeti veç të të mbaj si hajmali a premtim,
Sy dritë me puthjet dhe prekjet si Hy!
Anijet bëhen gati për t’u nisur për luftë,
Por s’kam asnjë armë për t’u mbrojtur prej teje,
Koha për t’u dorëzuar kaq lehtë nuk është,
Dhe po aq marrëzi është të jesh fitimtar beteje!
Anijet e tua mbërrijnë në gjirin e detit tim,
Si Odise i lodhur vjen te Circe në pallat,
E dija se harqet dhe shigjetat i ke tretur në det,
E di se na presin fushëbetejat në shtrat!
Yjeve le tua lëmë fajin, perëndive të Olympit,
Ata që na mësuan ta pranojmë mëkatin tonë,
Puthemi se bota kurrë s’është shembur nga puthjet,
Të duhemi, kështu qenka shkruar në yje fati jonë…