Ai si zog, në krahë më merr,
Dhe bota ndalet si ruletë.
Është burri-djall që shkon në ferr,
Të rrojë parajsës këtë jetë…
Ai është burrë, i vetmi burrë,
Që hyn në zemër siç hyn në dhomë.
Me një vështrim më fut në furrë,
Me buzë më djeg buzën e njomë.
Nga heshtja mishi ndizet zjarr,
Dhe ajri dridhet siç dridhet perdja.
Pastaj harroj ç’kam thënë më parë,
Dhe gjuha kërkon gjuhë nga etja.
Herë është adoleshent dhe burrë…
Seç ka mister në ato duar.
Të lë një flakë përmbi lëkurë,
Dhe uragan në të pushtuar…