Në Trojë të Drenicës dua ta kem varrin,
Ku toka flet gjuhën e gjakut të t’parëve
Aty ku lisat këndojnë si lahuta
E zëri i nënave s’ka kurrë të ndalur
Aty ku loti bëhet flamur,
Ku plumbi ka emrin e lirisë,
Në Drenicë, ku lind burri i urtë
Dua të prehem,me pushkën nën gji.
Mos ma çoni varrin në vend tjetër,
Se zemra më rreh veç për atë truall,
Në çdo grusht dheu ka një amanet të vjetër
Në çdo shikim ylli, një besë pa fjalë.
Mbi varrin tim mos vini kurora,
As gurë të shtrenjtë, as fjalë të mëdha,
Vetëm një fjalë: “Këtu pushon Drenicakja”,
Do të më mjaftojë, ta mbaj shpirtin gjallë.