U prish bota thonë,
I beson kur e sheh vetë,
Të dalin si kandila deti ,
Miqtë që dije të vërtetë..
Thoshin pleqtë për fjalën ,
Po s’ta mbajtën dhëmbët e tua,
Prite si gurmazi halën,
E mos qaj si grua.
Ndonjëherë fjala e “mikut”,
Të vjen si plumbi në fishek,
Pas kishe pas kot frikë armikun,
Ajo e “mikut” më shumë të vret.
Po sa do rrosh dhe do mësosh,
E thotë pupulli im i urtë,
Të ligun e thyen kur ngjitesh lartë,
E jo kur bje në luftë.