Që nga lindja, që nga djepi
Dashnor i tokës kam qenë
Rritur me bukë qerepi
Atje ku dhimbja shpirtin brenë.
Në ugaret e arave ecjen mësova
Shkallëve të ngjitesha në jetë
Qindra herë brazdave u rrëzova
Po toka më mori në gji si birin e vet.
Alfabetin më të bukur ajo ma mësoi
Ante të bëhem kur ka bubullima
Njeriun nga zemra ta çmojë
Zog i plagosur të mos mbetem në rudina.
Me pelerinën e saj më veshi
Toka ime dardane me qypa floriri
Rri këtu, tha, jo ku lodron dreqi
Je biri im, të kam rritur me tamël gjiri.
Kurrë s’e tradhëtova tokën time
As moteve të vranta me athëtina
As kur jetonin me trosha e thërrime
Istikameve të shpirtit me vetëtima.
Veç Dashuri mbolla tërthoreve të saj
Me gurët e saj ngrita ura me brigje
Edhe kur faqet na ngrinin nga lotvaji
Dashnor i saj mbeta pa asnjë hile.