Agu i asaj dite kobzezë të gjeti në ara,
Gëzoheshe që punoje në tokën tënde.
I ri ishe, andaj kishe shumë shpresa,
Mirëpo të gjitha u shuan për një çast.
Fati i zi të ndoqi në çdo hap,
E të priste mortja në Shtime shoku im,
Jeta qe e pamëshirshme ndaj teje,
Zullum s’i bëre askujt, por të sulmuan,
U bëre viktimë e pafajshme atë ditë kobzezē.
Llamba e jetës u shua edhe për ty,
Ah, të pashpirtët të gjakosën ne rrugë.
Heshtja e kaploi fshatin, pikëllim kudo,
U ndave nga jeta në lulen e rinisë!