Të shkrova një letër të blertë, e vogla ime!
Parfumosur me lulet e prushta të marsit
Unë shkruaja ndërkohë një bletëz më shihte në sy dhe këndonte ,
ngazëllehej pranë meje
A thua më uronte
me këngën e saj mbi buzë ?
Po ta nis një letër njomëzakja ime
Një letër me krahë prej dallëndyshesh
Ato erdhën cicërimthi përplasën krahët në ajër
dashurisht
dhe nisën udhëtimin për të mbërritur tek ti
me rrezen e parë të diellit .
E morën me sqep
siç bënë me veroret e varura degëve të porsaçelura kur thurrin folenë.
Një letër që brenda saj mban mallin tim gjelbërosh
(bulëzojnë nëpër rreshta sytha të njomë dashurie).
Një letër që mban këngën e mirëseardhjes mbushur
me nota drite,
me gonxhe të praruara pranvere
që do të zbukurojnë fytyrën tënde kur ti të lulëzosh.
Po ta nis një letër,
që brenda saj mban melodinë, që shpirti im e krijoi enkas për ty
Një letër me fjalë ,
që ndoshta s’do mundja të t’i thosha me zë,
Një letër me krahë prej ëndrrash bardhoshe.
Ndoshta do të vij tek ti me vonesë,
por unë kam durimin e një nëne ,
kam durimin e një blete kur mbledh polen,
ndaj nuk lodhem.
Qetësisht do të pres!
Në shpirt, në duar, në sy
mbaj një diell dashurie që do të bekoj ty.