Në portokalli të artë shtrihej muzgu,
Që shpejt në të kuqe shege u shndërrua.
Qyteti prehej në heshtje, fjalët mbetën shteruar.
Mesazhe të ëmbla gjetën strehëz, në zaharën e një legjende.
Yjet të zjarrtë shuar janë.
Harruar, mbetën sytë e një hëne
.
I hidhur erdhi pendimi si mellan i një boje të vjetër.
Liria kërkohej mes prangash, kur shpirti mes ngjyrash të zbehta endej.
Një qiri u ndez tutje tëhu, errësira qenka e mallkuar.
Në qoshe të dhomës dhimbja shndërruar në mall.
Prania jote,..aromë e dëshiruar!