Më thanë:
Shkëput fijet
si telat e një harpe të thyer
nxirr jashtë hijet e dhembjes
edhe nëse mbajnë fytyra të dashura
të gjakut, të shpirtit
apo të ëndrrave të vjetra
Lëri të shkojnë si gjethet në erë
ç’rrënjos kujtimet si barërat e këqija
fshi emrat e tyre nga muret e brendshme
Kërko veten
atë që s’ka vargonj
shëro plagët në vetmi
për nesër, ngrit bedene
U thashë:
Dua të mbetem njeri
edhe nëse dhemb
edhe nëse shpirti ka çarje
si qelqi pas stuhisë
Se dashuria
ajo e bukura e egër
ajo që s’lyp leje për të hyrë
i puth plagët një nga një
dhe kthen dhimbjen në shpresë