I ftoftë ky fund dhjetori, çudi sot erdhi ndryshe
Pa u trembur nga acari, cicëroi një dallëndyshe
Cicëronte…e se kuptova, sytë i kishte plot me lotë !
Derën hapa, n’ngroht e ftova,
por s’e binda dot !
Thuam këtu dimrit, si mbërrite…më thuaj vallë si ?!
Rrugës së gjatë si u ktheve, të lutem thuama ti !
Sytë ngriti për çudi, drejt folesë,
heshtur… pa fjalë
Zogun, vjeshtës, e harrova…e s’di në është i gjallë !
Zërin nënës ia dëgjoi, zogu i vogël zgjati kokën…
Kjo dallëndyshe, për fëmijën, fluturoi gjithë botën !
Krahët rrihte rreth folesë, moment që e kishte pritur…
Fjolla bore, në ballkon, si dhuratë paskan zbritur !
Zog i vogël ishte rritur, kishte mësuar të fluturonte
Si mrekulli qiellit mbërritur, nënën e tij e dëgjonte
Nisur ashtu para meje, ato humbën në kaltërsi…
E gjithë bota ndali frymën, kur fluturuan nënë e bij !
Mirëseardhsh, o dallëndyshe, pranvera kur të vij !
Folenë tënde në ballkon, do ta gjesh përsëri
Qiellit i përcolla, i përshëndeta nga larg, me dorë…
Ëndërr ishte, a e vërtetë…dallëndyshe në Dhjetor!