Në heshtjen marramendëse të shpirtit
fjalët grinden mes tyre
nuk gjejnë një ndjenjë ku të shprehen ,
nuk gjejnë një zjarr ku të shkrihen .
Ndihen mes një oqeani me ujë të ëmbël,
kufizuar nga të gjitha anët me ngjyra pa ngjyrë
të akullnajës dhe ëmbëlsia destinuar të ngrijë
në muret beton të performancës së botës .
Në heshtjen marramendëse të shpirtit ,
fjalët duan të ulërijnë si çakall i plagosur i pyllit
nuk gjejnë një lis ku të mbahen ,
nuk gjejnë një zemër t’ ju përgjigjet !
çast