Liljana Ndoni-Vetëm fjalë…

Sa bukur do te ishte që fjalët
që thuhen e te zinin vendë
Nga të ëmblat fjalë marroset
shpirti nga dashuria që lindë
Fjalët kamë ndërtuar shtëpiza
prej shpirti e fjalët u bëne lumturi,.
Më ka ndodhur që me fjalët e thëna
të kamë renë në dashuri.
Nga fjalët ndjenjat shkuan
në shtate qiejt e engjëjt mbeten lartë,
E nga fjalët dogjën ashtën
e mbeti si flaka në kashtë…
Me ka ndodhur që fjalët
më kamë djegur si lavelë e përvëluar.
Dhe heshtja më pas me ka
plagosur shpirtin e lënduar.
Dashurive që më dehën
marrosur me fjalë.
Me fjale i qëndisa dhimbjet
si lulet çelur pas dimrit të dalë,
Të ëmblat fjalë të pëshpëritura
që dalin si mjalë nga thellësia zemrës
Fjalë që të vrasin si plumbi po aq të hidhura
helmë të lënë ekstazë që dalin prej gojës.