Kjo natë tret poshtë lëkurës kujtimet.
Me llahtarën e mallit, puth
buzëqeshjen e syve të mbyllur,
atij dimri që jetën ia mori pranverës.
Unë, me thonjtë e dhimbjes, gris atë dimër,
dua ta shuaj nga harta e stinëve,
ta shqyej këtë natë, e hënës t’i rrëmbej bekimin.
…
Dielli do të lindë me sytë e tu të qeshur,
yjet do të më puthin me mall të pjekur vitesh.