THYHEM
Thyhem para teje dhe pse s’dua
Thyhem edhe vuaj për dobësinë.
Ç’më ke bërë në shpirt pse nuk ma thua,
Ma ke servirur tjetër formë dashninë.
Sa herë largohesh kurrë për t’mos u kthyer
Sa herë ti ndjenjat shpesh m’i ve në provë.
Mendoj se duhet që ti jap unë fund,
Nuk rrinë dy zemra bashkë edhe me zor.
E ti e di këtë gjë më mirë se unë
Dhe lojën që po luan s’është e drejtë.
Vendose veten njëherë në vëndin tim
Dhe dallo ndryshimin sa të vret.
Se të dua si të vetmen ndjenjë,
Brenda shpirtit kurrë për t’mos të humbur.
Ndaj dhe thyhem,vuaj për dobësinë
Me pikpyetjen vallë si është e mundur??