Ankth që plugon shpirtin është kjo dashuri,
Ndjenjë që kthen përmbys gjithë të shkuarën…
Endur netëve të mia të çmendura,
Lule të tjera mbjell me buzëqëshjen tënde,
Jetë marrin dëshirat nga ëndrrat e ndezura,
Aty ku zëri yt drithëron çdo qelizë brenda meje.
Tërmet që shkërmoq e bën pluhur zhgënjimet,
Është kjo ndjenjë, lindur mbi shkëmbinj dhimbjesh,
Dallgë shprese mbi shkretëtirën e vuajtjeve,
Uragan që përmbyt dhe lan mbetjet e kohës,
Aty, në syrin tënd, rilind të ardhmen për ne…