Nga Ilirjan Blloshmi
Një vetëvrasje e dyfishtë u krye ne vitin 1967 ne Grabian te Lushnjes. Ganimet Cuka ishte nje nga femrat me te bukura te Tiranes ne vitet ’40 te shekullit te kaluar. Ajo kishte mbaruar Institutin “Nana Mbretereshe” te Tiranes dhe zoteronte disa gjuhe tê huaja. Nê vitin 1945, një oficer i misionit anglez u dashurua marrëzisht pas saj, por ai u detyrua te largohej brenda 24 orève, me kerkese të qeverise shqiptare, ndersa Ganimetit i vune prangat ne duar dhe e rrasen ne njè qeli burgu te Tiranes. Ne burg atè e torturuan barbarisht, ndèrsa disa funksionarè te larte të Sigurimit te Shtetit tentuan ta perdhunojne. E mbajten disa muaj ne hetuesi, por nuk mundën ta benin te pranonte se ishte agjente e zbulimeve të huaja, prandaj u detyruan ta lironin. Kur doli nga burgu, e lane pa pune, qè te vdiste urie. Per tè mbijetuar, ajo merrei me zbukurimin e vajzave te Tiranes, diten e marteses. Ajo ishte tepër krenare dhe e sfidonte regimin, duke berè çdo mbrèmje shetitjen e saj ne bulevardin “Zogu I”. Asnjehere nuk U perkul te kerkonte meshire. E internuan se bashku me te emen ne nje dite tetori me shi të vitit 1967.
Aty i vendosen ne nje stalle derrash per tè banuar. Vrimat e mureve tè pasuvatuar ishin plot akrepa qe te kallnin daten. Lagështia te hynte deri ne palce. Jashte balta ishte deri ne gju. Per here te parè ne jeten e saj, Ganimeti u pushtua nga nje deshpërim i tejskajshëm. Asje rreze shprese nuk shite ne horizont. E shtrydhi trupin per disa dite dhe net pa gjume, per te gjetur rrugên e shpètimit por me kot. Me ne fund, ajo arriti ne perfundimin se vdekja ishte shpetim per to. Ja tregoi dhe nënes plake vendimin e saj dhe, si e perqafoi, i tha te vdisnin së bashku. Te nesërmen, ajo bleu 10 metra litar dhe e ndau ne dy pjese te barabarta. U ul prane tavolines dhe shkroi nje leter. Kujt ia drejtonte dhe cfare ishte shkruar ne te, askush nuk e mori vesh, pervec operativit te Sigurimit te Shtetit. Si mbaroi letren, hipi ne karrige dhe vari mbi nje tra dy litarèt e bere lak. Pasi pine kafen e mëngjesit, hipi nënën mbi karrige, i hodhi litarin ne qafe dhe i ra karriges me shkelm. Nëna mbeti e varur. E çoi karrigen nje meter me larg, hipi siper saj dhe vendosi lakun ne fyt. Shtrëngoi dhembët fort qè, kur te vdiste, te mbetej e bukur. E rrezoi karrigen me kembe dhe mbeti e varur si nena e saj. Disa femije tè internuar, kur degjuan zhurmen qe beri karrigia e rrezuar, u afruan e pane skenen makabre. Ata u lebetiten kur pane nga vrimat e stallave dy gra ge rrinin te varura ne hapësirë. Ata iken me vrap, te frikèsuar, për t’u treguar prindërve, por askush nuk merrte guximin te hapte deren e viktimave dhe t’i ulte ne toke. Shitesja e dyqanit lajmèroi të plotefuqishmin e policise dhe nuk vonoi shume kur aty mberriti operativi I Sigurimit. Ne mbremje vone, kufomat e viktimave i hodhen në një grope që ndodhej buze një kan Ali, i cili kalonte prane stalles se derrave, pa u pikas nga shume vete. Dhe historia mbeti si plage per te githe, vajza me e bukur e Tiranes pati fund tragjik. Sepse ne diktature bukuria ,cilterisia dhe perparimi denoheshin me tragjedi.