E shtuna ime erdhi pak më herët,
Me hap të ngrohtë, si ledhatim i nënës.
Cicërima zogjsh më zgjuan nga gjumi,
Këngë magjike në degë të blirit.
Sytë e mi, të shkruar prej mendimesh,
Shkëlqenin në ritmin e zemrës sime.
Zogjtë, më shumë në numër, hidhnin krahë,
Nga degë e blirit në degë të trëndafilit.
Cicëronin në kor, si në koncert pylli,
Me zë të butë, si këshillat e babait.
Këndonin zogjtë, çelnin trëndafilat,
Zemra gufonte mes pritjes dhe mallit.
Të shtunën time, e solla më herët,
Numëroja yje në qiell e dallgët e detit.
Po vij tek ti, nënë, sy i pafjetur,
Të puth ato thinja… të marr erë: atdheu!