Të besova ty..!
Të hapa portën e zemrës
Në burimin e lotit tim
Të lashë t’i kuptosh ngjyrat e dhembjes
Kisha gabuar,,,!?
Të besova ty …!
‘Në brendësinë e shpirtit tim
Palë -palë,shfletove (Botën),
I njohe mirë ndienjat e mia,
ngjyrat e kopshtit e të dëshirave.
Thithe aromën …!
Hapësirat e kodrave të dhembjes…
E burimet e shterrëruara,
që asnjë pikë ujë më ska mbetur.
Eh ,
Të besosh ..e në këtë kohë, SOT!
Gabim i rëndë.
Tradhëton mikpritjen e besimin e shpirtit
Të atij që ta fali.
Me lot nuk riparohen thyerjet e pabesia,
E në besë më nuk kthehet.
Kot qanë e falje kërkon
Krokodilët që derdhin lot
Gjithnjë janë të uritur
Kjo i bën ata të pa ngopshëm,e të pa besë…
Eh , kush beson kudo me zemërgjerësi …
Gjithë jetën do e vuajë gabimin.