Në sa e sa ndrrim stinesh
mbeta pragut tue prit, një fijëz dritë
Ma tremben diellin, andej mbas malit
Shtëllunga reshë, m’i mshefen yjt
Ani se zemra m’gufon si e marrë
Ani se mbeta e vetme kërcu
Ti netve yjet ndiqje i miri djalë
Yllin polar t’ma zbrisje mue
Si gjerdan ujdisun mbi kry
Ua mora inatin sytheve n’shpërthim
Luleve,ngjyrat dhe aromat
Dallëdysheve tek ktheheshin, fluturim
Avionet tek vinin e shkonin
S’më sollen dot gazmendin tem
Ah,nji ditë ,duhi vere seç hapi rete .
E motet zbuten inatin me mue
Si shiu derdhet njomët mbi det
U derdh i art qielli mbi mue
Na behu vera n ‘sy e qerpikë
Tek shrydhte qershite mbi buzet e kuqe
Pragderes mbiu princi,vrik
Oh,kam ardhun e bukur
Me t’marrun për nuse
Heu c”mu bashkuen qielli dhe toka
Male e fusha, liqej e dete
U ngërthyen zemrat, trupat njit ndërvete
T’dashuruemt, t’magjepsun u puthen ‘pa turp
Çvirgjeruen membranen ksaj bote qorre
Tue shijue dashninë si “mekatarë “
Ndërsa të tillët “të ndershmit” shpirtbosh
Mbeten mjeranë , randes ksaj toke!