Sytë mbyll!
Në përqafimin e detit
atje ku dallga, tek era
sekretet e saj pëshpërit.
Atje,shpirti xhvishet.
Të gjitha mendimet,frika,shpresa,
dorëzohen,në pafundësinë e tij.
Mbyll sytë!
Dhe era ,përkëdhel flokët e mi.
Dallga,fshin shënjat e trupit tim.
Këtu,vetmia nuk dhëmb.
Të bëhet,shoqe e mirë.
Heshtja,nuk të trëmb.
Bëhet ulërimë.
Në atë cast,mbushem me gjithcka
që kam frikë të ndjej.
Liri!
Shpëtim!
Dashuri për veten!
Ah deti im i kaltër.
Herë i qetë,dhe herë vërshim.
Të dua,sepse i ngjan shpirtit tim!!