Mua, gjithçka më thotë të të dua ;
Nga drita në sy e gjer në anatomi
Pa e ditur kohën kam marrë hua,
Një çast, një grimë për pak “Ti”
…dhe mbeti koha mbrëmanet
Në ajër dimri që të than,
Me zë të tij dëgjoj “jetë”,
Me zë të tij thërret “xhan“
Për pak “Ti” koha prapë ka rrjedhur
Se ti s’e di sa zemra ime të ruan
Si flakën e pakët në terr e në mjegull
Mall që veten ha e ty s’të shuan !