Gëzon sot Kosova, zemër e ringjallur,
Njëzet e tri vite shkuan, kujtim i skalitur thellë.
Mbi fusha të përgjakura, male që gjëmuan,
Erdhi një shpresë, si agim pas natave të zinjve.
UÇK, emër që tingëllon si frymëzim,
Një forcë shpirtërore, e dërguar nga një fat i lartë.
Shpërtheu heshtjen, theu prangat e zotërimit,
Dhe dielli i lirisë, mbi dheun tonë e ngriti.
Pas britmash dhe lotësh, gjak e hiri i shpërndarë,
Një diell i ri lindi, flakë e ndezur në shpirt.
Dëshmorët ranë, si fara në dheun e përgjakur,
Rrënjët e tyre thellë u ngulën, mbjellë me sakrificë.
Prej gjakut të tyre nisi të rritet një lis i lashtë,
Një pemë lirie, me degë që prekin qiellin.
Çdo gjethe gjelbëron me frymën e tyre të pavdekshme,
Dhe çdo fryt i kësaj peme, frymëmarrje e Kosovës së lirë.
Burra e gra, me zemër e me pushkë në dorë,
Frymëzuan botën, me qëndresë të pathyeshme.
Çdo gur e shqiponjë, çdo bjeshkë e fushë,
Rrëfen historinë e dhimbjes dhe të lavdisë.
Kujtojmë sot ata që ranë, pishtarë të përjetshëm,
Që jetën e tyre flijuan, për këtë ditë të shtrenjtë.
Erdhi dhe NATO, aleanca fisnike,
Që solli paqen, largoi hijet e tmerrit.
Një kapitull i ri u shkrua, me dritë e me shpresë,
Kosovë, ti rritesh e lulëzon,kopsht i Dardanisë.
Në çdo pëllëmbë toke, shpirti tyre qëndresë
Çdo zemër shqiptare u thur vargje të trimërisë