Me ty s’kam prité Shën Valentin,
të gjitha ditët i kam njélloj,
né çdo sekond rreh gjoksi im,
udhëve të shpresës me ty jetoj.
Tani jam larg né njé vend tjetër,
por bashkë ne jemi përsëri,
ky malli im rrugëve ka tretur,
mi ndryshoi flokët,mi bëri gri.
Se falé kurr ,ndarjen mes nesh,
si një stuhi ,mé rri ndër mend,
rrugëve u ndala ,né çdo shesh,
gjithnjé kërkova, imazhin ténd.
Po pres té ndezé,një zjarr në gji,
kjo toké e mjegullt, me ngricé mbuluar,
do çelin zemrave, perseri,
do çelé ,pranveré e lulëzuar
.
Ka vite e vite, kjo dashuri,
dhe pse u plakem, nëpër boté,
sa herë jam kéthyer ,pyeta për ty,
por asnjëherë, s’té mora dot.
Kjo naté dimri e ftohtë është sonte,
dy sytë e tu , si yjet lart,
drité e tyre ,gjithnjé shtegtonte
mbrenda né shpirtin tim té zjarrté.
Kur zgjohem herét ,né mengjes,
dhe dëgjoj zërin ,ténd té ngrohté,
mé del përpara,si univers,
sikur gjithë yjet ,rané mbi toké.