Ndër vargjet e tua e kërkova veten,
Magjepsur si Eva pas mollës gjarpëruar,
Ca grimca dashurie të vdekura mbeten,
Nëpër erërat e dimrit, tutje tëhu harruar.
Unë nuk munda, të hyja brënda,
Të bëja fole, në shpirt përjetësisht,
Sa herë ndjenjën “ta vodha” nëpër ëndërra,
Aq herë më dëbove barbarisht.
Ti nuk je Adami pas gjetheve fshehur,
Por je gjarpri i fshehur në mëkat,
Unë mbeta gjithmonë brënda teje dehur,
Evë në kopshtin e Edenit e pa fat…