Atje, në tokën time, mes shkëmbinjëve rrethuar
Pranverës, trëndelina, mbush me erë dynjanë…
Atje, ku shqiponjat me flamur, ndër duar…
Si shigjeta qiellit fluturojnë, anë e mbanë !
Atje,o mik, është toka ime…e bukura, toka ime !
Atje, ku në pyll zogjtë këndojnë, mijëra simfoni…
Atje, ku shpirti im ka lënë veç gëzime,
Atje, ku pemet pranverës, celin lastarë të rinjë !
Atje, tej fushës, ku gjarpëron lumi… atje tej
Fëmijëria ime qëndron e pret ashtu pafaj,
Kur vendlindjes largohem, kokën pas e kthej…
Përmalluar kujtimesh, ulem mbi gur e qaj !
Atje, mik, në çati ngrinte akulli dimrit , me acar
Trumcakët çukisnin dritareve, çdo mëngjes !
Atje, ku mërgimtarët, kthehen çdo behar…
Atje, nënën ulur vetëm, shkallëve do ta gjesh !
Atje, mik, është toka ime, shekujve larë me gjak !
Ku shtëpia e vjetër më duket mbretëri,
Mbetëm shpërndarë botës, njëri-tjetrit larg…
Nuk e thërras vend, por të Zotit mrekulli !
Atje, o mik, është vendi im…
Shqipëria ime,
Ndoshta e varfër, ndoshta pak e mjerë…
Shpirti të më dalë lëndinave të tokës sime,
Amanet do t’ua lë brezave të tjerë !