PLEQNIMI I MALSORES
Kénka dalë malsorja n‘shkallë
Po e vnon doren mbi ballë
Rreth e rreth po lshon shikim
A po lshojnë oxhaqet tim
A jânë njehë vllaznia sot
Qysh ka dashtë i Madhi Zot
Pa dâmtim e pa dhimtë t‘mdha
Që mos me mujtë me dhânë fetfa*
Mirëmjesi nânë, i thot Mali,
Kët‘ dert sot ty kush ta fali
Po të shoh që s‘ke fjetë mirë
Po kallzon lodhja n‘tàt fryrë
Mirë jam bir, mos baj dert,
Jâm tuj u menu për tjertë
Po na vjen nji kohë e fshtirë
Për me kènë shqiptar i mirë
Ruena o Zot prej manafikut
Ta bjen korinë në sy t’mikut
Pabesinë e ka me t‘lémé
Marrja i piqet prej rrâjve t‘vjéme
Prej dhimte kish pas némë i pari:
T‘marroftë Zoti n‘ditë pazari!
E marrin vesh mik e anmik
Që je i lig‘, i pa besë e manafik
Ah more bir, çka âsht koria
Kur t‘a vrét nérin lakmia
E nuk sheh gjâ tjetër n‘jetë
Sall grosh t‘marres në kuletë
Del tash bir, t‘shkoftë rruga mbarë,
Rueje diten t‘paqtë çelibarë,
Kthehu n‘mrâmje faqebardhë,
Ji thelb arre, jo bisht në dardhë