Hesht!
heshtje e zymtë kryethyer lojce-fjalësh.
Pjellë fantazishë hipokrite shpirt-helmues.
Mberhyer si gjarpri nën gurë për flladanjë.
Hesht!
Heshtje lojacake ndër nyje të ndrydhura
të dërmuara nga dhimbjet.
Dhimbje të përcjellura si paja e nuses,
nga ju
mediokër pjellë e pafarë ferrë e pa rrënjë
lulesh të pa erë.
Hesht dreqi e mori një herë të vetme hesht.
O lëngatë fjalë-vrarë e tokës së djerrun
tokë e punuar nga urithët zemër mirë.
Përse turresh si e marrosun nga frika e thyerjes.
Hesht dëgjoje ritmikën e jetës
këngën e bylbylave.
Shijoje aromën e së bukurës
dashurinë e shpresës.
Hesht krythyeme e marrosur
burg i vetvetes hesht dhe beso.
Hesht.!
Si filizi
kur m’puth sythin
për pa dalun mirë petali.
Marr frymë thellshëm
kur bjen nata.
Më bjen borxh
kur randë fryn mali.
Bash si flladi i pranverës
brinjët detit kur ja puplon.
Më tranohen damart e trupit
drejt e në zemër kambkryq pushon.
Eh si zana të marr dorën
valles bashkë të dy me ja lshua.
Me gërshet e lidh kurorën
e baj mhyr(unazë) mos m’eu harrua.
Kisha pas mallë me t’nigju
mallë me të pa në zot kisha pasë.
Mallë me të prek me të ledhatu
për këtë shpirtë shumë të kam dashtë.
Kur kujtimeve ju kthej anën
një lot malli më tradhton shpirtin.
Keq ngatërrohem për diellt me zhgandrrën
më tradhtoj s’mbajti premtimin.
Sa herë andrrave me ke dalun
sa herë gjumin ma ke trazua.
Në një mijë kangë nëse i ke marrun
një ma të amblën ke knu për mua.