E kisha të fortë kështjellën e zemrës
mbi themele të thella e mure të larta.
Isha vetë luftëtare në betejat e jetës
si prijëse ushtrie në rradhët e para.
Në kështjellën time të ngritur me kujdes
ku nuk mendoja se mund të futej njeri.
U lëkundën muret një të bukur mëngjes
kur në kalldrëmin përballë po kaloje ti.
Ia hapa kështjellës dritare e porta
çelësat i hodha diku mes kaltërsisë.
Kur ke lumturinë e jotja është bota
ngremë dolli për triumfin e dashurisë.
Nuk u pendova për kështjellën e humbur
iu dorëzova ndjenjës me gaz e dëshirë.
Të jem pëkrah teje është fitorja më e bukur
ku mbretërojnë zemrat nuk ka më mirë!!!