SYTË E DASHURISË
Zemra e saj vrapon netëve të vona.
Mes flladit të lagësht, me patkoj kuajsh plot siguri.
Nata, kall sytë e saj rubin mbi heshtjen time, mendimet e fikura vezullon.
Çarë mungese, zemra lëngon.
Sytë e saj zgjojnë agun me vallzim dallëndysheje.
Melankoliket, një botë të brendëshme tërbojnë.
Era e trëndafilt ledhaton si puthje.
Ndez zjarr e pasion..
Shkrihem i gjithi dejeve të tua.
Jetoj!!!